اگر براي کودکم تبلت نخرم عقده اي مي شود! قرار گرفتن در فضاي اينترنت و کشف مسائلي که ذهن کودک را به هم مي ريزد و منشاء سوالات ريز و درشت مي شود هم معمولا بلوغ زودرس را در پي دارد. پذيرفتن اين نکته که در زندگي امروزي، تکنولوژي فرد سوم هر رابطه اي است باعث مي شود به دنبال راهکارهايي براي مواجه شدن با اين موضوع و مديريتش باشيم. اين که گاهي تلويزيون و گاهي تلفن همراه و تبلت نفرسوم ارتباط ما با فرزندمان مي شود نشان دهنده اين است که مسلما بايد منتظر شکايت‌ها و درخواست هاي غير معقولانه کودک يا نوجوانمان باشيم. والدين بايد بتوانند با بيان درست و کشيدن فرزند به پاي ميز مذاکره با خواسته هايش روبه رو شوند. متاسفانه اين روزها اشتباه ترين روش به رايج ترين روش تبديل شده است. اگر فرزند شما هم با اين بهانه که تمام همسالان من در مدرسه يا کلاس زبان تبلت و تلفن همراه دارند از شما اين ابزارها را طلب مي‌کند و به عبارتي با تکرار خواسته اش کلافه تان مي کند بهتر است حتما فرصتي را براي حرف زدن با او کنار بگذاريد. خيلي از پدر و مادرها تصور مي کنند چون فرزندشان بچه است پس نمي شود او را با صحبت کردن قانع کرد در حالي که اولين کار در گروي مطالبات اين چنيني کودکان، صحبت کردن و توضيح قوانين خانه است. سعي کنيد با آرامش و منطق به فرزندتان توضيح دهيد که هر خانه اي قانون مخصوص خود را دارد و اين که دوستش در مدرسه تبلت دارد پس او هم بايد داشته باشد دليل محکمي براي خواسته اش نيست. حتما براي اين موضوع با همسرتان قانوني وضع کنيد و آن را به فرزندتان توضيح بدهيد که مثلا تا اين سن و يا تا اين شرايط نمي تواند صاحب تلفن همراه يا تبلت باشد. بسياري از پدر و مادرهايي که با چندبار اصرار فرزندشان اين ابزارها را براي آن ها فراهم مي کنند توجيه شان اين است که "اگر اين کار را نمي کرديم بچه عقده اي مي شد." سوال من اين است دقيقا منظورتان از عقده چيست؟ اگر از بين رفتن اعتماد به نفس و سرخوردگي منظور است بايد بگويم" کودکي که با داشتن يا نداشتن يک وسيله الکترونيکي اعتماد به نفسش از بين برود حتما نقصي در روش تربيتي اش وجود دارد." شما بايد تلاش کنيد فرزندتان اعتماد به نفس و ارزش هاي فردي را در چيزهاي ديگري ببيند نه اين که از همين ابتداي راه، با چشم و هم چشمي و به رخ کشيدن وسايلش اعتماد به نفس پيدا کند. پذيرفتن فوري و تهيه موبايل و تبلت در سنين پايين براي فرزند نه تنها باعث مي شود که ديگر نتوانيد به او نه بگوييد بلکه پايه راه افتادن همين چشم و هم‌چشمي ها خواهد شد. بعضي از والدين با قهر و خشونت کودک مواجه مي شوند و تصور مي کنند ديگر کاري از دست شان ساخته نيست مگر اين که به خواسته اش پاسخ بدهند وگرنه اين ماجراي قهر و خشونت و به اصطلاح عقده اش ادامه مي يابد. اما بايد گفت با اين کار کودک تان ياد مي گيرد بعد از اين براي هر مطالبه‌اي يک نمود بيروني پيدا کند و دليلش اين باشد "چون فلاني اين کار را کرد من هم مي خواهم" و اگر نتيجه نگرفت راه ديگرش اين باشد که گريه و زاري راه بيندازد و قهر کند. آسيب هاي فراوان تکنولوژي براي کودک اين روزها فيلم ها و بازي هاي کامپيوتري پر شده اند از اقدام و عمل. در حالي که کار روان‌شناس ها مدت هاست آموزش حرف زدن درباره مسئله است. ما در تلاشيم بگوييم براي هر اتفاق بيروني بايد نشست و صحبت کرد و به يک تصميم گيري رسيد در حالي که در اين فيلم ها و بازي ها تا يک نفر باعث خشم ديگري مي شود با شمشير و مشت و لگد روبه رو مي شود. کودک مدام در مواجهه با اقدام عملي است. حالا اين کودک اگر در مدرسه هم با دوستش دعوايش شود اولين راهکار ذهني اش درگيري و مشت است. از طرفي زماني که مي تواند صرف يادگيري هاي مختلف بشود مدام پاي تبلت و چت و بازي مي گذرد. افزايش وزني که در اثر يک جا نشستن کودک رخ مي دهد هم غير قابل انکار است. ضعف بدني هم يکي ديگر از عواقب اين سرگرمي ها و تکنولوژي هاي زودتر از موعد براي کودکان است. قرار گرفتن در فضاي اينترنت و کشف مسائلي که ذهن کودک را به هم مي ريزد و منشاء سوالات ريز و درشت مي شود هم معمولا بلوغ زودرس را در پي دارد. سنين کودکي هميشه با شور و نشاط و پر تحرکي عجين بوده در حالي که امروز حتي شهربازي هاي مدرن و بزرگمان هم اغلب 3 يا 4 تا وسيله حرکتي دارند و بقيه شان بازي هاي کامپيوتري است. کودکي که حتي در شهربازي هم بايد پاي يک سيستم بنشيند و با تکان دادن دو "دسته" بازي يا لمس مانيتور خودش را در مقام قهرمان بازي تصور کند و تحرکي مجازي را تجربه کند.

:: موضوعات مرتبط: , ,

اختلال یادگیری خاص اختلال یادگیری خاص از اصطلاح "اختلال یادگیری خاص" (specific learning disorder) برای پوشش دادن اختلالاتی استفاده می شود كه هركدام یكی از عملكرد های افراد در آزمون های استاندارد شده را تحت تاثیر قرار می دهد، مثل خواندن، نوشتن، و ریاضیات. دانش آموزان مبتلا به این ناتوانی ها بسیار كمتر از سن و سطح هوشی آنها انتظار می رود موفق شوند. افراد مبتلا به اختلالات یادگیری، در تنظیم اطلاعات، ادراك دیداری و شنیداری، حافظه و توجه نقص دارند. دانش آموزان مبتلا به این ناتوانی ها بدون كمك های ویژه، معمولا ضعیف عمل می كنند، دوستان و اعضای خانواده آنها را ناتوان می دانند و در نتیجه عزت نفس و انگیزه ی آنها بسیار پایین است. همچنین ترك تحصیل در این كودكان بیشتر است و این افراد در عملكرد شغلی و تحصیلی خود نیز دچار مشكل می شوند. تفاوت اختلال یادگیری خاص در_DSM_5_با_DSM_IV - در DSM-IV تعدادی از اختلالات یادگیری خاص به رسمیت شناخته می شد، از جمله اختلال خواندن ، اختلال نوشتن، اختلال ریاضی، اختلال زبان، اختلال فونولوژیك، و لكنت زبان. - اما DSM-5 تلاش كرده است كه بعضی طبقه بندی ها را عمومی تر كند تا بتواند جنبه های مختلف و متنوع اختلالات را طوری پوشش بدهد كه در شروع آنها در كودكی تاكید شده باشد، و این اختلالات از اختلالات مرتبط با سایر اختلالات(مثلا، اختلال طیف اوتیسم) تفكیك شوند. - به این ترتیب، اختلال یادگیری به اختلال یادگیری خاص تغییر نام و ماهیت داده، و اختلال "خواندن"، "نوشتن" و "ریاضی" ، كه هریك قبلا یك اختلال "مستقل" و مجزا محسوب می شد اكنون به عنوان یك اسپسیفایر در اختلال یادگیری خاص گنجانده شده است. - یعنی از این به بعد اختلالی به نام اختلال خواندن، اختلال نوشتن، و اختلال ریاضی "نخواهیم داشت". - مثلا از این به بعد روانپزشكان یا روانشناسان بالینی نخواهند گفت كه این كودك به اختلال خواندن(دیسلكسیا) مبتلاست، در عوض خواهند گفت كه به اختلال یادگیری خاص با اسپسیفایر دیسلكسیا مبتلاست. مرکز یادگیری سایت تبیان - تنظیم: مرجان سلیمانیان

:: موضوعات مرتبط: , ,

بی اعتقادترین کشورهای دنیا اعلام شدند Image result for ‫بی اعتقادترین کشورهای دنیا اعلام شدند‬‎ بی اعتقادترین کشورهای دنیا اعلام شدند طبق گزارش ایندیپیندنت، شش کشور چین، ژاپن، جمهوری چک، فرانسه، استرالیا و ایسلند به ترتیب کمترین اعتقاد دینی را دارند. طبق نظرسنجی انجام شده از سوی موسسات وین (Win) و گالوپ، فقط در حدود 40 تا 49 درصد از مردم کشور چین دارای باور الهی هستند. کمونیسم که از سال 1949 ساختار حکومتی چین را تشکیل می دهد، مذهب را به عنوان ظلم کننده در حق طبقه کارگر معرفی کرده است و در دوران 27 ساله حکومت مائو زدونگ، بنیان گذار کمونیسم در چین، همه جنبش های مذهبی سرکوب شدند. در مورد چین باید این نکته را نیز متذکر شد که مهمترین جهانبینی رایج در این کشور، یعنی آیین کنفوسیوس، به دلیل عدم اعتقاد به موجودی الهی و فرامادّی معروف است. در ژاپن که در دومین جایگاه بعد از چین قرار می گیرد، بیشتر مردم خود را بدون اعتقاد به آیینی الهی معرفی می کنند. از این رو در نظرسنجی های انجام شده، بین 30 تا 39 درصد از مردم ژاپن خود را بی دین معرفی می کنند. در این فهرست شاید جالبترین کشور، جمهوری چک باشد که در آن 30 تا 39 درصد از مردم بی دین هستند. اعتقاد بسیار کم مردم چک به مسیحیت می تواند به دلیل حکومت ملی گرای این کشور در قرن های 19 و 20 میلادی باشد. در مورد فرانسه که در جایگاه چهارم قرار گرفته است، می توان گفت که از همسایه های اروپایی خود بسیار فاصله دارد به طوری که از هر 5 نفر یک نفر بی دین است. در فرانسه همانند چین، تاریخچه ای مفصل برای دین زدایی از کشور وجود دارد. انقلابیان فرانسه در سال 1789 حکومت کاتولیک این کشور را سرنگون کرده و این مذهب را از رسمیت کنار گذاشتند و در سال 1905 طی قانونی دین از سیاست جدا شد. پنجمین کشوری که در طبقه بندی وبسایت ایندیپندنت به عنوان بی خدا قرار گرفته، کشور استرالیا است که در آن بین 10 تا 19 درصد از مردم بی دین هستند. و سرانجام در ششمین جایگاه کشورهای بی دین، کشور ایسلند قرار گرفته که در آن بین 10 تا 19 درصد از مردم در این لیست قرار دارند.

:: موضوعات مرتبط: , ,

چگونه فرزند مسئولیت پذیر پرورش دهید؟ Image result for ‫چگونه فرزند مسئولیت پذیر پرورش دهید؟‬‎ چگونه فرزند مسئولیت پذیر پرورش دهید؟ یک سرمایه جاودانی برای فرزندانتان رقم بزنید هر پدر و مادری تلاش می کند تا بهترین چیزها را برای فرزندانش فراهم کند، به این امید که با این چیزها سرمایه زندگی آتی او را تأمین کند. اما آیا واقعاً تا به حال به این فکر کرده اید که بهترین سرمایه ای که می توانید برای آینده فرزندانتان باقی بگذارید، چه سرمایه ای است؟ راحله فلاح/کارشناسی ارشد روانشناسی بخش خانواده ایرانی تبیان از «سر» مایه تا «سرمایه» اگر می خواهید فرزندان «سرمایه داری» داشته باشید، بی تعارف باید برای آنها از «سر» مایه بگذارید! برای این کار نیازی نیست که پول زیادی داشته باشید، چون همانطور که در اطرافتان دیده اید اکثر فرزندان آدم های سرمایه دار، مدیران خوبی برای میراث هایشان نمی شوند. همچنین ضروری نیست که لزوماً بچه هایتان را مدام از این کلاس به آن کلاس روانه کنید. تنها کاری که باید انجام بدهید این است که خودتان «سر» مایه دار باشید. اما چگونه می شود «سر» مایه دار شد و فرزندانی «سرمایه دار» تربیت کرد؟ راز «سر مایه دار» شدن وقتی فرزند ما کار می کند و یا اولین حقوقش را می گیرد، به جای نا امید کردن او به خاطر کم بودن حقوقش و یا خدای نکرده سرکوفت زدن، به او بگوییم که از ته دل چقدر به او افتخار می کنیم در تصور اغلب ما «سرمایه داران» کسانی هستند که بالأخره یک جورهایی دستشان در جیب دیگران بوده است. البته از آنجا که تفکر «همه این طوری هستند» یکی از عمده ترین خطاهای فکری است، نمی توانیم بپذیریم که واقعاً همه ثروتمندان این گونه باشند. از دیدگاه منطقی و همینطور در معادلات واقعی زندگی، بزرگترین ثروتمندان و «سرمایه داران» دنیا کسانی بوده و هستند که برای رسیدن به این مرتبه کار کرده اند، آن هم کارهای مختلف در مراتب اجتماعی مختلف. به عبارت دیگر این گروه کسانی هستند که از انجام هیچ کار مفید و مؤثری عار نداشته اند و «سرشان» را مایه کار و زندگی شان قرار داده اند. این مهمترین راز «سرمایه داران» واقعی است. کار و فرزند ما قبول دارم. کار پیدا کردن سخت شده است. اما آیا این به معنای آن است که واقعاً هیچ کاری برای فرزندان ما وجود ندارد؟ چگونه است که جوانانی همسن و همانند فرزند ما صاحب زن و زندگی هم شده اند ولی فرزند ما به خاطر اینکه هنوز کار مناسب پیدا نکرده است سردر گم مانده است؟ این کاری که ما برای فرزندانمان تصور می کنیم چیست؟ چه شکلی است؟ اجازه بدهید تعارف را کنار بگذاریم و کمی صریح تر با هم صحبت کنیم. آیا کاری که ما برای فرزندانمان در نظر داشته و داریم، یک کار راحت پشت میزی با حقوق بالا نیست؟ آیا جز این نیست که فکر می کنیم چون فرزندمان در دانشگاه مثلاً حقوق خوانده حتماً و الزاماً باید در یک مرکز حقوقی دولتی استخدام بشود؟ اصلاً سر و کله این قصه پشت میز نشینی از کجا پیدا شد؟ ما هم مقصریم فکر می کنم دیگر وقتش رسیده که قبول کنیم ما پدر و مادرها در سرمایه دار نشدن فرزندانمان مقصریم. نه به این دلیل که پولی نداشته ایم تا سرمایه کار آنها بکنیم بلکه به این دلیل که «سر» مایه دار بودن را درست به فرزندانمان یاد نداده ایم. «سر» مایه دار بودن یعنی اینکه فرزندمان از کودکی یاد گرفته باشد که اهل کار باشد نه از زیر کار در رو، برای کار کردن برنامه داشته باشد، فکر داشته باشد، پشتکار داشته باشد، عزت نفس داشته باشد، اهل عرق ریختن باشد. و چون چنین نشد، رؤیای پشت میز نشینی شروع شد. چگونه فرزندانی کاری داشته باشیم؟ اینکه عرض می کنم برای «سرمایه» دار شدن فرزندانمان ما باید از «سر» مایه بگذاریم، اینجا مصداق پیدا می کند. یعنی جایی که ما باید بپذیریم اول فکر خودمان را نسبت به کار کردن عوض کنیم. برای رقم خوردن این اتفاق به چند نکته زیر توجه کنیم: به پشت میز نشینی فکر نکنیم عینک پشت میز نشینی را از چشمان خودمان برداریم. پشت میز نشین شدن، دم دستی ترین آرزویی است که می توانیم برای فرزندمان بکنیم. بیایید به جای این تفکر، به این فکر کنیم که چطور فرزندمان را زرنگ و پرکار تربیت کنیم. نفس کار را ارزشمند بدانیم فرزندان ما چیزهایی را که خودمان به آنها باور نداریم، باور نمی کنند. پس بیایید باور کنیم که رسم کار مهم تر از اسم کار است و این باور را به فرزندانمان هم منتقل کنیم که هر کاری که برای خود فرد و جامعه او مفید باشد و از او آدم مؤثری بسازد، کار با ارزشی است. هیچ شغلی را کم اهمیت نشماریم اگر می خواهید فرزندان «سرمایه داری» داشته باشید، بی تعارف باید برای آنها از «سر» مایه بگذارید! برای این کار نیازی نیست که پول زیادی داشته باشید، چون همانطور که در اطرافتان دیده اید اکثر فرزندان آدم های سرمایه دار، مدیران خوبی برای میراث هایشان نمی شوند اگر به فرض پسر لیسانسیه فلان فامیل راننده تاکسی شده است، با نگاه حقیر پندارانه درباره شغل او صحبت نکنیم. البته قبول دارم متأسفانه رسانه های ما هم در این زمینه مؤثر بوده اند مثلاً هر آدم وامانده و جا مانده ای را در نقش یک راننده نمایش داده اند در حالی که فیلم های خارجی از یک راننده تاکسی یا یک آشپز ساده یک قهرمان ملی می سازند. به هر حال اگر می خواهیم فرزندانمان آدم های مفید و موفقی باشند باید این تصورات به درد نخور را دور بریزیم. فرصت سازی کنیم اوقات فراغت فرزندانمان را با مهارت های مختلف پر کنیم. برای مثال او را برای فروشندگی، پخش کردن تبلیغات بین خانه ها، تعمیرکاری دوچرخه، کارگری نانوایی و کارهای مختلف بفرستیم و در حالی که از دور مراقبش هستیم اجازه بدهیم کار کردن را تجربه کند. سرمان را بالا بگیریم وقتی فرزند ما کار می کند و یا اولین حقوقش را می گیرد، به جای نا امید کردن او به خاطر کم بودن حقوقش و یا خدای نکرده سرکوفت زدن، به او بگوییم که از ته دل چقدر به او افتخار می کنیم. بیکاری را زشت تصویر کنیم وجدان کاری را یاد بدهیم. برای این کار لازم است خودمان اهل کم گذاشتن، کم فروشی و کم کاری نباشیم و اهمیت این موضوع را برای فرزندمان توضیح بدهیم.

:: موضوعات مرتبط: , ,

راه حلهای ساده برای کنترل لجاجت در نوجوانان: Image result for ‫راه حلهای ساده برای کنترل لجاجت در نوجوانان:‬‎ راه حلهای ساده برای کنترل لجاجت در نوجوانان: برخی والدین گمان می کنند که هنوز هم همانند زمانی که فرزندشان در سنین کودکی بوده، باید برای حذف رفتارهای ناصحیح او، او را طرد یا با او قهر کنند، اما این بدترین رفتار ممکن است، نوجوان شما نیاز به توجه دارد نه طرد شدن، نیاز به دلیل و استدلال دارد نه سکوت. برای اینکه این کارها را نکنید، به مطالب زیر توجه نمایید. سرزنش ممنوع نصیحت های مستقیم و سرزنش آمیز در این دوره اثر بسیار مخربی بر رفتار نوجوان دارد. به دنبال راه های غیرمستقیم برای تذکر باشید. اگر نکات مثبت او را کمرنگ ببینید و در عوض به نکات منفی اخلاقی و روحی او تمرکز کنید به او یک سرنخ برای لجبازی خواهید داد چرا که به او آموزش می دهید که روی نکات منفی تمرکز کند. اگر او را با کسی مقایسه کنید، او نیز شما را با دیگر والدین مقایسه خواهد کرد. با هم باشید یکی از مهم ترین و موثرترین راهکارها برای حل مسائل دوران بلوغ و نوجوانی برقراری رابطه نزدیک و صمیمی میان نوجوان و والدینش است. معمولا نوجوان با والد همجنس خود رابطه خوبی ندارند، اما این رابطه را می توان ترمیم کرد با اینکه نیاز به زمان دارد. ولی شما ناامید نشده و از پا ننشینید و مطمئن باشید هر بار یک قدم به صمیمیت و هدف نزدیک تر شده اید. تشویق کنید نوجوانان برخلاف آن چیزی که به نظر می آید، از پذیرفتن مسئولیت های کوتاه، مورد علاقه و مهم لذت می برند. چنین مسئولیت هایی را به آنها بسپارید و در ازایش تشویق و تشکر را فراموش نکنید. اما در سپردن مسئولیت به نوجوان مراقب باشید که چه مسئولیتی و در چه زمانی به نوجوان واگذار می شود. چه اینکه اگر انتخابتان صحیح نباشد، او را دلزده خواهید کرد، پس علایق و خصوصیات او را خوب بشناسید. دلیل منطقی برای هر مخالفت یا موافقت و هر مسئله ای که در محیط خانواده مطرح می شود، دلیل قانع کننده و منطقی داشته باشید و متقابلا با دلیل و انتقادها و مخالفت های نوجوانتان با روی باز برخورد کنید. دستور مستقیم ندهید تا جایی که ممکن است به فرزندان دستور مستقیم ندهید، بلکه فرصت انتخاب های مختلف به او بدهید. خوبی این روش آن است که شما موارد انتخابی را کنترل می کنید و در هر حال هر انتخابی که او انجام دهد، مورد رضایت شماست و این امکان انتخاب، فرزندتان را که تشنه استقلال و خودگردان بودن است راضی می کند. برای مثال به او نگویید که «همین الان اتاقت را تمیز کن.» با این کار حتما با او وارد مشاجره خواهید شد. بگویید احساساتش را درک می کنید بچه های لجوج در مورد درست و اشتباه بودن افکار و اعمالشان بسیار سرسخت هستند، اگر به نتیجه ای برسند حس می کنند که باید از آن دفاع کنند. شما هر چه سخت تر سعی کنید که آن ها را متقاعد سازید، مخالفتشان قوی تری خواهد شد، در چنین مواقعی ساده ترین راه برای جلب همکاری آنها این است که موقعیت آن ها را تصدیق کنید و نشان دهید که احساساتشان را درک می کنید. منابع: همشهری، جام جم، سلامانه

:: موضوعات مرتبط: , ,

اختلال ریاضی چیست؟ اختلال ریاضی چیست؟ اختلال در ریاضیات اساساً عبارت است از ناتوانی در انجام مهارتهای مربوط به حساب با توجه به ظرفیت هوشی و سطح آموزشی که از کسی انتظار می رود. مهارتهای مربوط به حساب از طریق آزمونهای میزان شده فردی ارزیابی می شود. فقدان توانایی مورد انتظاردر ریاضی با عملکرد تحصیلی با فعالیتهای روزمره تداخل می کند، و مشکلات مربوط به آن دامنه وسیعی را دربر خواهد گرفت. اصطلاحات قبلی برای این اختلال عبارتند از: سندروم گرستمن، محاسبه پریشی، اختلال مادرزادی در حساب، ناتوانی در حساب و اختلال رشدی در حساب، اختلال در ریاضیات تا سال 1980 به عنوان یک اختلال روان پزشکی شناخته نمی شد، با انتشار سومین ویرایش راهنمای آماری و تشخیصی در سال 1980، این اختلال به عنوان یک مشکل روان پزشکی طبقه بندی شد. به طور کلی تخریب چهار گروه از مهارتها در اختلال ریاضیات مشخص شده است: 1. مهارتهای زبان (مثل فهمیدن و نام بردن اصطلاحات ریاضی، فهمیدن و نام بردن اعمال و مفاهیم ریاضی و تبدیل آنها به نمادها) 2. مهارتهای ادراکی ( مثل شناخت و خواندن نمادهای عددی یا نشانه های حسابی و گروه بندی ارقام) 3. مهارتهای ریاضی (مثل رعایت مراحل ریاضی، شمارش و یادگیری جدول ضرب) 4. مهارتهای مربوط به توجه (مثل کپی کردن درست ارقام، به خاطر سپردن ارقام انتقال داده شده ) واژه دیس کلکولیا، توصیف کننده ناتوانی شدید در یاد گیری و استفاده از ریاضیات است. این واژه شبیه دیس لکسیا، به عنوان اختلال در یاد گیری مفاهیم ریاضی و محاسبه همراه با بد کارکردی سیستم عصبی مرکزی تعریف شده است. به عبارت دیگر، هم دیس لکسیا و هم دیس کلکولیا، اشاره به ناتوانی شدید با معنای ضمنی پزشکی دارند. دیس لکسیا ناتوانی شدید در خواندن با بد کار کردی عصبی است و دیس کلکولیا، ناتوانی شدید در ریاضیات با نقص در سستم عصبی است.

:: موضوعات مرتبط: , ,

تکالیف زیاد و دانش آموزان تکلیف مدرسهبه دانش آموزان حتی در زمان تعطیلات هم تکالیف خانگی می دهند و گاهی احساس می کنید که فرزندتان یک ماشین انجام تکالیف شده و شما و همسرتان نهایت تلاشتان را می کنید تا به او در تمام کردن تکالیفش کمک کنید. شاید در خیلی از تعطیلات آخر هفته به خاطر همین تکالیف او نتوانسته باشید از خانه بیرون بروید. خیلی از مدارس دلیل این اقدام را بالا بردن سطح بچه ها و سطح مدرسه در رقابت با مدارس دیگر عنوان می کنند. اما این سوال هم مطرح می شود که اگر دانش آموزی شرایط خاصی داشته باشد چه کار باید بکند. و موضوع اعتماد به نفس او چه می شود؟ این حجم تکالیف روی او چه تاثیری می گذارد؟ والدین در این شرایط چند معلم کمکی و متخصص باید استخدام کنند و اگر بودجه آن ها اجازه چنین کاری را ندهد چه اتفاقی می افتد؟ من پسرم را مجبور کردم با وجود حجم بالای تکالیف مدرسه اش، در چند فعالیت غیر درسی بعد از مدرسه شرکت کند و از اینکه او توانسته در این کلاس ها به موفقیت های قابل توجهی برسد، خوشحالم. خودم علاقه زیادی به تئاتر دارم و این علاقه را به فرزندم هم منتقل کرده ام. این علاقه ایی مشترک در هر دوی ماست و می توانیم با هم از رفتن به تئاتر در اوقات فراغت لذت ببریم. زمانی که من دبیرستان و دانشگاه می رفتم، همین اندازه به تئاتر علاقه داشتم و در کلاس های تئاتر هم شرکت می کردم و خاطره های خوبی از آن دارم. برای اجراهای تئاتر باید زبان های خارجی یاد می گرفتم و آن چالش ها و تجربه ها را واقعا دوست داشتم. تکلیف مدرسهدر حالی که می خواهم پسرم تجربه تحصیلات آکادمیک خوبی داشته باشد، می دانم که مسایل خیلی مهمتری از نمرات کلاسی در زندگی وجود دارند. ایجاد این حس اعتماد به نفس در بچه بیشتر از منابع دیگری غیر از مدرسه حاصل می شود. به عنوان والدین باید همه کار بکنیم تا یک سیستم باور قوی در بچه ها ایجاد کنیم تا آن ها را نسبت به موفق شدن در زندگی نه فقط در چارچوب استانداردها و خواسته های معمول، ترغیب کند. بعضی از افراد خیلی موفق و راضی دست به اختراعات و ابداعاتی در زندگی می زنند که زندگی آن ها را از دیگران متمایز می کند. در هر عرصه ایی در زندگی، بچه ها می توانند استعدادها و توانایی های خود را به معرض نمایش بگذارند و هر چه پسر من احساس بهتری نسبت به خودش داشته باشد، انگیزه بیشتری برای اینکه در مسیر درست در دنیا حرکت کند، پیدا می کند و دیگر مجبور نیست فقط و فقط در چارچوب آنچه مدرسه به او تحمیل می کند، حرکت کند. مرکز یادگیری سایت تبیان - منبع: نی نی بان تهیه و تنظیم: مریم فروزان کیا

:: موضوعات مرتبط: , ,

چند روش برای برخورد با دانش آموزان مدرسه1. نسبت به مدرسه برداشت مثبتی داشته باشید: وقتی پدر می گوید: «من همیشه به مدرسه علاقه مند بوده ام، مطالبی که در مدرسه یاد گرفته ام در فهمیدن مسائل مربوط به زندگی و کارم کمک زیادی به من کردند» غیرمستقیم به فرزندان خود کمک می کند تا احساس مثبتی نسبت به مدرسه کسب کنند. زمانی که مادر می گوید: «بگذار مسائل و تکالیف درسی تو را ببینم، شاید در فهم سوالات بتوانم کمکت کنم.» چیزی بیش از کمک به کودک عرضه می کند. او در حقیقت می گوید: «این مهم است که تو باید خودت آن را انجام بدهی، اما من کمک خواهم کرد تا کاری را که باید انجام دهی، خوب بفهمی.» 2. کودکان را در بحث های خانوادگی شرکت دهید: خانه ایی که در آن والدین و کودکان فرصت بیان نظرات خویش را نسبت به اشیاء و موضوعات مورد علاقه خود داشته باشند فرصت مناسبی برای یادگیری به کودکان می دهد که هیچ مدرسه ای نمی تواند با آن برابری کند، کودک از گفتگوهای سر غذا بیش از تمام مدت روز در مدرسه چیز یاد می گیرد.

:: موضوعات مرتبط: , ,

ترمیم ناتوانی در ریاضیات ترمیم ناتوانی در ریاضیات هدف از ترمیم ناتوانی در ریاضیات، تقویت مهارت در به کار گیری روابط کمی است. این برنامه اغلب از آموزش اصول کمی مانند : تربیت، اندازه، فضا و فاصله با استفاده از مواد قابل لمس و کلام شروع می شود؛ و در نهایت، برای ایجاد و تقویت قوه های استدلال و تفکر منطقی از معماها و صفحات سوراخ دار که با فرو کردن میله های پلاستیکی در آن ها می نوان طرح های مختلف را ایجاد کرد، سود برده می شود. باز پروری یا ترمیم مشکل ریاضیات دانش آموز ان باید پس از تشخیص دقیق و ظریف نوع اختلال، میزان و شدت آن و احتمالاً علت اختلال شروع می شود. در زیر به طور خلاصه نکات اصلی و اساسی یا اصولی که در جریان باز پروری با توجه به نوع و شدت مشکلانش آموز و نیز بهره گیری از مطالعات و امکانات روز باید انتخاب و مورد استفاده قرار گیرد، آمده است: 1- برای آموزش مفاهیم ریاضی به دانش آموزان باید مراقب رشد زیرساخت ها و سازمان های کیفی ذهن (ساختارهای رشد شناختی) آنان بود. به سخن دیگر ، دانش آموز باید پایه های اساسی لازم و پیش نیاز برای درک مفاهیم ریاضی را کسب کرده باشد تا بتواند به استدلال بپردازد، در غیر این صورت، یاد گیری دانش آموز از مفاهیم به صورت "طوطی وار" یا "از بر کردن" انجام می شود. برای مثال، در آموزش جمع و تفریق، دانش آموز باید به تساوی جزء به جزء یا ادراک تک رابطه ای (تناظر یک به ی ک)، مفهوم عدد و نیز نگهداری ذهنی عدد رسیده باشد. 2- دقت شود در آموزش ریاضی ،دانش آموزان بیش از آنکه "مصرف کننده" یا "از برکننده" ساخته های فکری بزرگترها باشند ، فرصت درک و کشف رابطه های ریاضی را داشته باشند. برای مثال، معمولاً دانش آموز آن می توانند به آموزش معلم در ریاضیات گوش دهند و آنچه او تدریس کرده را بیان کنند، اما این امر نشان دهنده یادگیری واقعی آنان از مفاهیم بیان شده نسیت. معلم باید از دانش آموزان بخواهد که چگونگی استدلال خود را برای حل مسایل با صدای بلند بیان کنند تا از درستی تفکر آنان و وجود پایه های ذهنی لازم اطمینان حاصل کند. 3- معلم باید فضای مطلوب برای یاد گیری مفاهیم ریاضی ایجاد کند تا دانش آموزان نه تنها نقش دریافت کننده و منفعل را نداشته باشند و با فعالیتهای مناسب بتوانند بین آنچه معلم تدریس می کند ، آنچه در کتاب آمده است و آنچه خود عملاً انجام می دهند و دریافت می نمایند ، ارتباطی منطقی و اصولی است. 4- آموزش مفاهیم ریاضی باید از اشیای واقعی یا مواد قابل لمس و مشاهده شروع شود. برای مثال، برای درک مفهوم اعداد باید کمیت های منفصل مانند : مهره، ژتون ، نخود و ... که دانش آموز می تواند آن ها را دستمالی و دستکاری کند، آن ها را بشمارد، از آن ها دو یا چند دسته مساوی، بزرگ تر و کوچک تر به وجود آورد ژتون های خواسته شده را بدهد و بگیرد. در این مرحله، کودک باید بتواند اشیای واقعی اطراف خود مانند تعداد صندلی، میز، کتاب، قاشق و ... را شمارش کند و بیشتر، کمتر و مساوی بودن آن ها را اعلام دارد. 5- پس از درک مفهوم عدد با استفاده از مواد ملموس ، دانش آموز باید بتواند تصاویر اشیاء را به شمارد و آنچه در بند شماره (1) آمده است را در سطح تصاویر آنها انجام دهد. 6- پس از کسب تجربه لازم در سطح تصاویر اشیاء، آموزش دانش آموز باید با استفاده از نمادها یا نشانه های مربوط به علائم ریاضی و کلامی آن پی گیری شود . برای مثال، استفاده از نماد عددی (2) یا نشانه کلامی (دو) به جای دو توپ واقعی یا دو تصویر توپ آغاز شود. 7- در آموزش دانش آموزان باید تاکید بر خود آموزی آنان باشد ، به سخن دیگر، باید شرایطی را فراهم کرد که ضمن هدف مند بودن هر تکلیف خواسته شده ، خود کودک به معنا و مفاهیم مربوط به ریاضی پی ببرد . 8- در آموزش دانش آموزان باید از وسائل متعدد و متنوع آموزشی برای تسهیل درک مفاهیم مربوط به ریاضیات استفاده شود. برای مثال ، جهت درک مفاهیم مربوط به کمیت های متصل ، استفاده از خمیر ، گل رس ، ماسه و ... پیشنهاد می شود. به سخن دیگر برای آموزش یک مفهوم واحد به جای تکرار آن با یک ماده، باید از مواد و وسایل متعدد و متنوع در دسترس استفاده شود. 9- در مواردی که علت مشکلات دانش آموز ضعف در هماهنگی حرکتی مربوط به عضلات بزرگ یا ظریف، کوتاهی دامنه تمرکز و دقت، ضعف در حافظه، ادراک بینایی، شنوایی و ... است، اجرای فعالیت های مناسب برای تقویت این امور، همراه با باز پروری مشکلات ریاضی، ضروری است. 10- با توجه به این که مفاهیم مربوط به ریاضیات را می توان از ساده به مشکل تنظیم کرد ، و مفاهیم ساده تر پایه و اساس مفاهیم مشکل تر است ، لذا در آموزش این مفاهیم رعایت سلسله مراتب آن قابل توجه است. مرکز یادگیری سایت تبیان، تنظیم: مرجان سلیمانیان

:: موضوعات مرتبط: , ,

حواس انسان ۸ گانه است نه ۵ گانه حواس پنج گانه انسان به تازگی محققان اعلام کردند که ما علاوه بر داشتن ۵ حس شنوایی، بویایی، چشایی، بینایی و لامسه دارای سه حس دیگر هستیم که از وجود آن بی‌خبریم. به گفته این محققان در ضمیر ناخودآگاه ما حواس دیگری علاوه بر حواس پنجگانه وجود دارد که به صورت ناخواسته نادیده گرفته شده‌اند. به گفته محققان این پژوهش، ما دارای حسی به نام "thermoception" (به معنای درک موجود زنده از دما است که البته چگونگی آن هنوز به طور کامل مشخص نشده است) هستیم که مسئول سنجش درجه حرارت بوده و به ما کمک می‌کند تا در سرمای زمستان بتوانیم میزان سرما را درک کنیم و بر طبق این حس لباس مناسب بپوشیم. پیشتر احساس گرما و سرما در دسته‌بندی حس لامسه قرار می‌گرفت این در حالی است که به گفته محققان این پژوهش شما برای درک سرما یا گرما نیازی به لمس آن ندارید. حس دیگری که همیشه مخصوصا در مدرسه و دانشگاه و محل کار به کمک ما می‌آید و ما از وجود آن بی‌اطلاع هستیم، proprioception (حس موقعیت اندام‌های بدن و درک حس نسبی از محیط) نام دارد که به ما کمک می‌کند تا بدون نگاه کردن به صفحه کلید لغات مورد نظر خود را تایپ کنید. و حدود آنها را تخمین بزنید. این حس حتی در زمان راه رفتن نیز به کمک انسان آمده و فرد بدون نگاه کردن به زمین می‌تواند به راحتی راه رفته و به پاهای خود برای ادامه مسیر اطمینان کند. به کمک این حس حتی بدون نگاه کردن به اندام‌های مختلف بدن می‌توان موقعیت آنها را درک کرد. شاید بتوان گفت که ما ساده‌ترین کارهای خود مانند رانندگی، راه رفتن، تایپ کردن و غیره را مدیون این حس هستیم. در نهایت، حسی به نام "equilibrioception" (حس تعادل) مربوط به حفظ تعادل ما بوده و از افتادن و زمین خوردن ما جلوگیری می‌کند. البته محققان این پژوهش برای اثبات رسمی این ادعای جدید نیازمند انجام پژوهش‌های بیشتر هستند اما نکته قابل توجه اینجاست که بدون وجود این حواس زندگی برای ما بسیار دشوار خواهد شد. منبع: همشهری آنلاین بخش پژوهش های دانش آموزی سایت تبیان، تنظیم: مرجان سلیمانیان

:: موضوعات مرتبط: , ,